CZERWONY BAR - 🍷 4 🍷

    Danny dopijał właśnie piątego drinka, w towarzystwie dwóch rozbawionych motyli. Bliźniaków, udokładniając. Obydwaj byli wysocy, mieli takie same rozczochrane, niebieskie włosy i ciemne, brązowe oczy. Udawali, że towarzyszą podpitemu kumplowi, jednak tak naprawdę pilnowali go, by nie wywinął orła, udając się roześmiany w stronę parkietu. Westchnęli równocześnie, gdy Dan potknął się o czyjąś nogę i wylądował prosto w ramiona kogoś z obsługi, tym samym wywalając mu z tacy wszystkie rodzaje alkoholi. Pomruki rozbawienia rozeszły się po sali, bliźniacy natomiast jednoznacznie dali do zrozumienia, że wcale go nie znają.

Daniel zamiast przeprosić, postanowił poprzymilać się trochę do przystojnego pracownika. Oplótł go nogami i rękoma, uśmiechając się w jego stronę słodko. Zdegustowany chłopak odsunął od siebie roześmianego motyla, za ubrania ciągnąc go do jednego ze stolików. Posadził go na ławce, mrucząc przekleństwa pod nosem. Danny szybko się znudził. Wystukiwał palcami rytm w drewnianym stole. Skoro przestali otaczać go przyjaciele i adoratorzy, ponownie poczuł się samotny. Jego myśli znów powróciły do Anthony'ego, a w jego oczach zalśniły iskierki nieszczęścia. Przyszedł tu by znaleźć sobie kochanka, jednak do tej pory nikt nie zwrócił na niego większej uwagi, choć z początku myślał, że właśnie tak się stanie. Zawiedziony motyl skulił się na siedzeniu, przyglądając się innym niebieskoskrzydłym, tańczącym aktualnie na parkiecie. Większość z nich stała zbyt blisko siebie, kusząco ocierając się o własne ciała, co jednoznacznie równało się z ich propozycjami. Odrobinę zniesmaczony Daniel przeniósł wzrok na osoby siedzące po przeciwnej stronie lokalu. Większość z nich śmiała się tak głośno, że było ich słychać w całym pomieszczeniu, ale znalazły się również takie, które tylko cicho wzdychały do siebie. Zatrzymał się na samotnie siedzącym chłopaku, a jego oczy rozszerzyły się ze zdziwienia. Rusałka żałobnik! Co tu robi inny gatunek?

Chłopak wyczuł na sobie wzrok Danny'ego, bo sam spojrzał mu prosto w oczy. Miał niesfornie ułożone, bordowe włosy z jednym, jasnym blond pasemkiem i ciepłe brązowe spojrzenie. Uśmiechnął się przyjaźnie, wstając z własnego miejsca i pokierował się do stolika Daniela. Speszony błękitnoskrzydły spuścił głowę, czując nieprzyjemne wypieki na twarzy. Wpatrywał się w obcego tak intensywnie, że zrobiło mu się wstyd. Spojrzał na niego spod byka, lustrując całe ciało rusałki. Ubrany był w zwykłą koszulę w kratę oraz czarne, opinające dżinsy. Niby nic, jednak chłopak dobrał kolory do własnych skrzydeł, przez co wyglądał niezwykle elegancko. Miał delikatne rysy twarzy, bardzo łagodne i przyjazne, jednak jednocześnie był przystojny. Wpadał w gust Daniela, choć na trzeźwo barman pewnie by tego przed sobą nie przyznał. Chłopak bardzo różnił się od Tony'ego, nawet wrażenie robił o wiele lepsze. Może dlatego go tu wpuścili? 

Żałobnik dosiadł się do zawstydzonego błękitnoskrzydłego, wciąż uśmiechając się bardzo łagodnie. Zauważył zakłopotanie Daniela, co wprawiło go w nutkę rozbawienia.

– Jestem Mike – Przedstawił się, wyciągając w jego stronę dłoń.

Daniel wzdrygnął się na dźwięk głosu chłopaka. Uparcie wpatrywał się w swoje ręce, jednak po chwili przełamał się i również wyciągnął dłoń.

– D-Dan – westchnął, kiedy poczuł jak w głowie ponownie mu zawirowało. Niepotrzebnie pił tyle alkoholu. A gdy jego znajomi zaczęli mu już odradzać, zamówił sobie jeszcze kilka drinków.

Odwzajemnił uścisk, choć ręka drżała mu w przypływie nagłego stresu. Dlatego też stwierdził, że wleje w siebie jeszcze więcej trunków. Niestety wstając gwałtownie z siedzenia, zachwiał się i prawie wylądował na tyłku, jednak Mike złapał go w ostatniej chwili. Żałobnik pokręcił głową z dezaprobatą, wciąż nie puszczając drugiego motyla.

– Tobie chyba na dziś wystarczy, co? Odprowadzę cię, dobrze? – Zmartwiony, złapał go stabilniej.

Chłopak tylko zamotał się w odpowiedzi, co brązowooki uznał za potwierdzenie. Niestety, nie zdążył wyjść z nim na zewnątrz, gdy Danny zaniósł się porządnym płaczem. Zdezorientowany Mike nie zrozumiał przyczyny tego zachowania, dopóki Dan nie zaczął streszczać mu całego swojego nieudanego związku, czego oczywiście nigdy nie zrobiłby, gdyby nie był pijany. Podał mu również swój adres i zaczął opowiadać jak bardzo pragnie pozbyć się wspólnych zdjęć z jego byłym z tego mieszkania. Żałobnik przysłuchiwał się temu wszystkiemu w milczeniu, od czasu do czasu gładząc Daniela po plecach. 

Kiedy Michael znalazł się już przy drzwiach wejściowych, musiał sam przeszukać Danny'ego w poszukiwaniu kluczy, gdyż ten przysnął odrobinę, co wprawiało drugiego motyla w niewielkie zażenowanie. Pijane osoby zawsze były dla niego problematyczne, właściwie to pierwszy raz, gdy z własnej woli postanowił pomóc dojść komuś do domu. W zwykłych okolicznościach wpakowałby go w taksówkę i tyle by się widzieli, jednak kiedy Danny zaczął opowiadać o swojej sytuacji miłosnej, wzbudził w nim żal. A to tylko przez to, że Mike przeżywał kiedyś identyczną sytuację. Dlatego nie lubił pocieszać innych, zwłaszcza nieznajomych. Bo gdy on sam potrzebował pocieszenia, to mógł liczyć jedynie na szyderstwa i wyzwiska. Że był zbyt ufny. Że tak wyglądają związki homoseksualne, a on niepotrzebnie się przywiązywał. Właśnie to wmawiali mu jego znajomi. Ale czy to naprawdę aż takie złe, że chciał mieć stabilny i trwały związek? 

Danny był teraz jak on, jeszcze niecały rok temu. I tak samo jak on nie miał teraz wsparcia. Sądząc po tym, że wypił aż tyle, przeżył to rozstanie bardziej niż początkowo sugerował jego wygląd. Mike obserwował go od kiedy chłopak przekroczył próg baru. Wyglądał na bardzo pewnego siebie i uśmiechał się śmiało. Jednak wyszło na to, że była to tylko maska, którą przybrał, by wyjść do innych. Szukał pomocy, a został z tym całkiem sam. 

Żałobnik zadrżał, gdy chłopak przebudził się w jego ramionach. Przetarł zmęczone oczy, by zorientować się, gdzie aktualnie się znajduje. Gdy przyuważył drugiego motyla, odepchnął go od siebie zdziwiony, siadając tyłkiem na łóżku. Brązowooki zdążył przenieść go do sypialni, z zamiarem położenia Daniela spać. Jednak nie spodziewał się, że tak szybko chłopakowi włączy się myślenie.

– Jak się czujesz? – zapytał, kucając przed zdezorientowanym niebieskoskrzydłym.

Zmartwiony ton Mike'a sprawił, że Danny znów poczuł łzy zbierające mu się pod powiekami. Nieznajomy pytał go o samopoczucie. Anthony nigdy tego nie zrobił. On zawsze myślał tylko o sobie. Gdy był chory, Daniel skakał wokół niego, podawał lekarstwa, poprawiał poduszkę, nawet gotował, choć jego umiejętności kulinarne są koszmarne. Tony natomiast nigdy nawet nie zaproponował mu szklanki wody, kiedy to Daniel męczył się z okropną gorączka. Dlatego tak bardzo go to zabolało. Jak mógł być tak ślepy?

– Źle – odpowiedział szczerze, a kilka błyszczących łez spłynęło mu po policzkach. – Serce… tak bardzo mnie boli…

– Hej, hej. – Zakłopotany Mike pogładził go pocieszająco po kolanie. – Taki idiota jak on nie zasługuje, by ktoś tak słodki jak ty wylewał sobie po nim łzy. Zapomnij o tamtym frajerze. Jeszcze znajdziesz kogoś wyjątkowego.

Danny intensywnie się zarumienił, zasłaniając buzię dłońmi. On? Słodki? To jeden z największych komplementów jakie może dostać motyl, ponieważ każdy z nich najbardziej uwielbia słodycze. A chłopak właśnie został nim obdarowany. Choć nigdy nie lubił być porównywany do kobiet i nie przepadał za wyrażeniami skierowanymi głównie do nich, tym razem wolał to przemilczeć, tylko dlatego, że uczucie ciepła połaskotało jego serce. 

Poczuł się dziwnie. Nawet bardzo dziwnie i gdyby nie alkohol pomyślałby, że właśnie zwariował. Ponieważ Danny poczuł się kochany. Po raz pierwszy w swoim życiu poczuł, że może jednak Mike ma rację i ma jeszcze szansę szczęśliwie się zakochać… Niestety ta myśl zniknęła równie szybko jak się pojawiła. Dan nie szuka już miłości. Chce jednorazowych przygód. 

– …Przyszedłeś ze mną do domu, a teraz jesteś w mojej sypialni. Już nie pozwolę ci stąd wyjść. Wiesz do czego zmierzam, prawda? – szepnął mu do ucha, delikatnie głaszcząc jego policzek.

Żałobnik westchnął cicho, kiedy poczuł gorący oddech chłopaka na swoim karku. Danny był baaardzo w jego typie. A teraz jeszcze kusił go, dając jednoznaczną propozycję. Niestety, mimo narastającej w środku ochoty, musiał odmówić. Daniel nie myślał teraz na trzeźwo. Mike natomiast nie chciał wyjść na osobę, która się z kimś prześpi, a rano nie będzie po niej śladu. Co by to o nim świadczyło? Wcale nie chciał być jak jego były.

– Wybacz, nie interesują mnie już krótkie znajomości. Z doświadczenia wiem, że nie warto – Obdarował go miłym uśmiechem, podnosząc się na równe nogi. 

Zdziwiony Dan obserwował przez chwilę jak jego wybawca kieruje się w stronę wyjścia z sypialni. Wstał gwałtownie, a w głowie znów mu się zakręciło, dokładnie tak samo jak w barze. Jednak zdążył dobiec do Mike'a, który spojrzał na niego z niezrozumieniem, gdy niebieskoskrzydły wtulił się w jego pierś.

– Proszę, ja… potrzebuję czułość… jakiejkolwiek, od kogokolwiek… Proszę… – wychlipał. – Chcę chociaż raz poczuć się, jakby ktoś naprawdę mnie kochał…

Michael zacisnął usta, odwracając wzrok od tych smutnych, szczenięcych oczu. Przez chwilę rozważał wszystkie za i przeciw, czując jak rozsądek zaczyna przeważać nad pożądaniem. A potem cicho westchnął i łapiąc Daniela za biodra, pchnął go prosto na łóżko. 

Rozsądek przegrał.